Ik had mijn vader nooit als mens kunnen zien als ik niet had gekeken naar mijn moeder.
Mijn vader was de koning en zat op zijn troon, een wijze man met een zacht karakter. Ik zat aan zijn voeten en luisterde, ademloos. Kon verdrinken in zijn blik vol bewondering over het leven. Ik diende door te luisteren en hoorde zijn liefde voor zijn vaderland, zijn achtergelaten familie en vrienden. Ik diende door te luisteren naar het gemis zonder woorden. Ik diende door gesprekken te vertalen om de verbinding te herstellen tussen hem en mijn moeder. Wat kon ik dat goed. Luisteren naar de taal van het hart, het filteren van de projecties tussen twee mensen. Het vullen van de lege plek en de gaten.
Als ik me niet had omgedraaid naar mijn moeder, was mijn vader nog steeds de koning en ik zijn prinses. Dan had ik nooit geweten wat de impact van zijn troon op mijn leven is geweest en soms nog steeds is.
Gelukkig bén ik gaan kijken naar mijn moeder. Echt gaan kijken met mijn hart. Uiteindelijk heb ik haar gezien. Maar niet zonder eerst mezelf te zien. Ik had te kijken naar alles wat er tussen mij en haar in stond. Mijn pijn, mijn verlangen, mijn nog openstaande rekeningen opgemaakt als kind. Diezelfde rekeningen droeg ik als volwassene mee in mijn relatie met mijn ouders, in de liefde en op werk.
Zien met je hart en daarmee beginnen bij jezelf is een oefening in verzoening en zelfliefde. Het is een lange weg die ik nog steeds bewandel. Het onvervulde verlangen is gestild of beter gezegd opgelost in mijn hart dat soms zo groot voelt als de kosmos waarin alles één is. Door te houden van alles in mij, van zowel het licht als de schaduw, zowel het gevecht als de overgave kan ik ook mijn moeder zien en van haar houden. Wij genieten daar beiden nu enorm van. Zij mag zijn wie zij is en ik wie ik ben. Zij is mijn moeder, ik ben haar dochter. Zij is net als ik een dochter, een kleinkind, een vrouw in een rij van de vrouwen die ons zijn voorgegaan. Zij is een onvervangbare schakel in ketting van mijn levensstroom.
Zonder de hernieuwde relatie met mijn haar was ik nooit ik naar mijn vader gaan kijken. Zat hij nu nog op zijn troon, was ik nog steeds prinses en kon mijn man niet anders dan prins zijn. Opstellingen hebben mij de kans gegeven om ook mijn vader te zien met alles wie is hij is en niet is. Ik verzacht niet meer, neem niet meer weg of vind zielig, vul niet meer aan, maak niet meer volledig. Ik voel de kracht van zijn familiesysteem die daarmee vrij komt.
Mijn voorouders staan ieder op hun eigen plek en ik mag leunen en wiegen in hun armen. De familielijn van zowel mijn moeder áls mijn vader. Ik hoef niet meer te kiezen. Zij zijn beiden in mij aanwezig. Ieder op een eigen manier, ieder vanuit hun eigen kracht.
Wil jij inzicht in jouw relatie met je moeder en je vader en de impact op jouw leven? Doe mee aan mijn dagworkshops Moeder Dochter relatie – Vrouwenlijn en Vader Dochter relatie.
Hier vind je meer informatie daarover.