Ik had het nooit verwacht maar ik ben de winter steeds meer gaan waarderen. Het is de ingetogen schoonheid die me zo raakt. Waar de zomer uitbundigheid en bloei brengt, de herfst verwarmt met al haar kleuren, ervaar ik in de winter de aanmoediging tot verstilling. Als de natuur een spiegel is van onszelf, dan kan ik in de winter ook juist naar de essentie in mijzelf zien. Ik heb wel met andere ogen naar mijzelf te kijken. Essentie is niet iets dat je aan de oppervlakte ziet. Het leeft diep in onszelf. Het naar binnen kijken heeft daarmee iets intiems en vraagt tijd en liefdevolle aandacht.
De stroom naar mijn bron
Het leren kijken naar mijn innerlijke wereld is gegroeid vanuit de relatie die ik jaren geleden met mezelf ben aangegaan. Het leren luisteren naar mijn innerlijke stem, het erkennen van verlangen en gemis, en het durven aankijken van mijn schaduw, zijn essentiële stappen geweest. Deze reis naar binnen heeft mij gebracht door landschappen vol kleuren en contrasten—soms langs afgronden en de niet te vermijden donkere put, maar altijd met het vertrouwen om de stroom naar mijn bron te blijven volgen. Het laat mij gronden in mijn vruchtbare aarde en brengt telkens weer nieuw leven voort waar ik dan ten volste van kan genieten.
Reizen met de seizoenen
In het spiegelen aan de winter volg ik een grotere levensbeweging zoals die van het ritme van de seizoenen. Wetende dat er altijd ook weer een lente, zomer en herfst gaan komen waarbij de levensstroom steeds van binnen naar buiten en weer naar binnen beweegt. Steeds om levenskracht te hernieuwen, groeien, bloeien, rijpen en los te laten. In dit reizen heb ik in deze wintertijd stilgestaan bij de volgende drie vragen:
- Waar voel ik mij onvoorwaardelijk in geroepen? (Als het gaat over mijn essentie)
- Welke zaden liggen onder de grond om zich straks met alle opgebouwde kiemkracht in de lente een weg naar boven te banen? (Als het gaat over wat wel en niet meer)
- Heb ik mijn akker met liefde geploegd zodat die ontvankelijk is om nieuw leven te voeden? (Als het gaat over de vruchtbare aarde in mijzelf)
Geduld als winterse kwaliteit
Met deze drie vragen kan ik met de ogen van mijn hart terugblikken en vooruitblikken en vanuit mijn intentie plannen maken voor dit nieuwe jaar. De uitdaging bij het vertalen naar de praktijk ligt in het geduld dat de winter vraagt. De doorgaande stroom niet teveel verstoren of verleggen, het nieuwe dat nog niet voldoende geworteld is nog even de ruimte geven om in stilte buiten het zicht te kunnen groeien. Het is een uitdaging voor oude patronen die aansporen om te snel teveel te willen doen, uit angst dat anders niets gebeurt.
Met liefdevolle aandacht
De winter houdt ons een spiegel voor. Neem de tijd om erin te kijken, met geduld en liefdevolle aandacht. Laat je niet ontmoedigen als je de denkt niets te kunnen zien. Heb geduld en durf als je dat nog niet hebt kunnen doen, jezelf de kans te geven om te rusten, te reflecteren, en te koesteren wat in de kiem aanwezig is en straks in de lente door jou heen geboren wil worden. Mijn wens voor jou is dat je deze tijd kunt benutten om te voelen wat wezenlijk voor je is.
Voel jij de behoefte aan innerlijke groei? Zoek je naar nieuwe mogelijkheden? Wil jij bouwen aan een intieme relatie met jezelf? Ik neem je graag mee op de Reis van de Heldin.