Als klein meisje trok ik erg naar mijn vader toe. Twee handen op één buik. Uren wandelen, praten over het leven, genieten van de natuur. Mijn vader is als gastarbeider in de jaren 60 vanuit Spanje naar Nederland gekomen. Hij heeft gekozen voor een beter leven en zijn familie en vrienden achtergelaten. Zijn gemis was voor mij altijd voelbaar. Mijn moeder werd verliefd op mijn vader ondanks zware tegenwerking van haar ouders. Desondanks heeft zij haar hart gevolgd. Na de geboorte van mijn broer zijn ze getrouwd. Mijn moeder is een zacht persoon. Ik vond haar lief, maar ook complex. Er was altijd iets, ik voelde veel spanning bij haar. Bij mijn vader vond ik rust en dus was ik graag bij hem.
De hechte band met mijn vader heeft mij in mijn ontwikkeling als jonge vrouw meer verbonden met de mannelijke dan met de vrouwelijke essentie. Ik was one of the guys en mijn voorkeur ging uit naar het gezelschap van mannen en de mannelijke kracht. In mijn werk en sport was ik ambitieus, verantwoordelijk en veeleisend naar mezelf. Ik durfde risico’s te nemen, nieuwe uitdagingen aan te gaan en was niet onder de indruk van hiërarchie. In de liefde was ik standvastig en onafhankelijk. Het heeft mij in werk en relaties veel gebracht. Kwetsbaarheid, zachtheid en gewoon zijn zonder iets te hoeven bestond niet in mijn leven. Rond mijn 30ste werd ik mij langzaam maar zeker vaker gewaar van het harnas om mij heen. De harde laag waardoor ik niet bij mijn gevoel kon komen. Een lange reis door Zuid Amerika en het moederschap heeft dit harnas doen verdwijnen, maar rond mijn veertigste kwam er een dik gordijn voor terug. Licht kwam niet meer binnen en straalde ook niet meer vanuit mij naar buiten. Mijn levensenergie was zoek. Ik wist dat ik niet verder kon op deze manier, ik wilde terug naar mijn gevoel, ik wilde weer mezelf worden. Ik begon mijn reis naar binnen.
Ik heb veel geleerd en leer nog steeds over mijn kernwond, mijn aanpassingsstrategie en mijn teruggetrokken deel. Mijn eerste stap op deze reis naar binnen was het helen van de relatie met mijn moeder. Ik kan haar nu zien als mijn moeder met alles wat zij is én niet is. In mijn compassie voor haar kwetsbaarheid heb ik ook compassie voor mijn eigen kwetsbaarheid gekregen. De volgende stap was het helen van de relatie met mijn vader. Geen bewuste stap, eerder een natuurlijke beweging vanuit de hernieuwde relatie met mijn moeder. Ergens wist ik wel dat ik een vadersdochter was, maar ik wist niet dat de hechte band met mijn vader de relatie met mijn moeder, met mijn vrouw zijn in de weg zat. Het was tijd om hem van zijn voetstuk te halen. Nu ben ik, als vrouw die ik nu ben, aanwezig bij mijn vader en niet als dochter die wil vluchten in zijn rust en zijn vertrouwelinge wil zijn. Mijn vader heeft het regelmatig moeilijk met deze verandering. Ik ben losser van hem te komen staan. En daarmee op een gelijkere afstand tot hem als tot mijn moeder. Het voelt voor mij fijn, vrijer, minder partijdig, meer dochter van zowel mijn moeder als mijn vader, maar vooral ook meer een volwassen vrouw. Ik leef nu meer vanuit mijn vrouwelijke essentie.
Bij de vrouwen die deelnemen aan mijn workshops zie ik de verschillende aanleidingen en even zoveel verschillende gezichten van de kernwond. Ondanks deze verschillen in aanleiding en uitingen delen deze vrouwen het verlangen over heel worden als vrouw. Over loskomen van welke beknellende relatie dan ook. Het verlangen gaat over overvloed en zachtheid ervaren en in verbinding komen met de oer kracht van het vrouwzijn. Het gaat over voluit aanwezig zijn.
De vader dochter relatie workshop geeft zicht op de dynamiek tussen vaders en dochters. Anders maar net zoals de relatie met onze moeder beïnvloedt de relatie met onze vader elk aspect van ons leven als vrouw. Wil jij ook zicht op de relatie met je vader en de impact op jouw leven? Hoe jij op je eigen plek kan gaan staan om van daaruit voluit te kunnen leven? Check dan https://centenocoaching.nl/workshops/vader-dochter-relatie/