Hoe pak jij de draad weer op na de zomervakantie?

Terugkomen van vakantie en mezelf nog even te laten uitdrijven op de stroom van de zomer die langzaam tot haar einde komt. Totdat ik stil val, langzaam zak en met beide benen weer de grond raak. De tijd is gekomen om de draad weer op te pakken. In het stilvallen kijk ik terug naar wat was. Ga ik wel met alles verder? Het is geen overbodige luxe om mezelf deze vraag te stellen, eerder confronterend. Maar zo essentieel om datgene dat ten diepste verbonden is met mijn bezieling in de komende maanden alle aandacht te kunnen geven. Het houdt mij op míjn plek in het grotere geheel. Het voorkomt dat ik vanuit wenselijkheid of angst dingen doe die alleen maar afleiden, enorm veel energie kosten en uiteindelijk niets bijdragen aan dat wat mij echt na aan het hart gaat.

Waar was ik allemaal mee bezig?

De tussentijd van de zomervakantie maakt helder wat echt bij mij past en wat niet. Inzichten dienen zich spontaan aan tijdens het niets doen. Ik kijk naar ze, doe ik niets mee en laat ze bezinken. Pas als ik de draad weer op ga pakken, herinner ik ze me weer. Ik stel mijzelf een aantal vragen: Welke draad kan ik moeiteloos oppakken en geeft mij vertrouwen? Laat mij stevig staan? Welke draad trekt aan me, meer dan me lief is? En welke draad hangt los en past eigenlijk nergens bij? Ik ga ze één voor een langs. Met geduld en liefde kijk ik naar waar ik allemaal mee bezig was voor de vakantie. Patronen waar ik uit ‘het goed willen doen’ of waar ik me uit behoefte aan zekerheid aan vastgrijp worden duidelijk. Deze patronen te zien geeft inzicht en de keuze om ze los te laten. Ze zijn een reactie vanuit een dieper liggende pijn en angst. Ook al heb ik er al veelvuldig aandacht aan besteed en inmiddels nieuwe wegen leren bewandelen, toch sluipen ze er soms weer ongemerkt in. Door stil te staan worden ze weer zichtbaar en geef ik mijzelf alle kans om in het nieuwe verder te groeien en het oude dat niet meer dient los te laten.

Terug naar de moeiteloosheid

Bijzonder is om waar te nemen dat de draden die heel duidelijk passen in het grotere geheel en verbonden zijn met mijn bezieling mij als het ware mee nemen in een soort van moeiteloosheid. Dit zijn de draden waarmee ik verder bouw en waaruit nieuwe draden kunnen ontstaan. De losse draden die nergens bij horen ook niet in het grotere geheel, hecht ik af. Het kan dat ze voortkwamen uit een patroon of dat de tijd er nog niet rijp voor was.

Aandacht vrij voor datgene dat echt telt

Dit stilstaan is in feite een terugkerend ritueel. Ontstaan uit noodzaak, want eerlijk is eerlijk, zo’n tijdloze tussentijd is heerlijk! Het ritueel past qua timing ook heel goed in het ritme van de seizoenen. De overgang van het ene seizoen in het andere is een natuurlijk moment voor stil te staan. Het helpt mij om mijn veld van aandacht vrij te houden voor datgene dat voor mij écht telt en bijdraagt. En misschien nog wel belangrijker, het laat mij op persoonlijk vlak op natuurlijke wijze meegroeien.

Zelf aan de slag

Wil jij ook de tijd nemen voor dit ritueel en stilstaan ? Je kan mijn metafoor van de draden gebruiken of onderstaande vragen:

• Laat je jezelf zien? 
• Krijgen de belangrijke zaken voldoende ruimte? Of krijgen andere zaken juist alle aandacht?
• Als je je focust op de belangrijke zaken, wie of wat vraagt dan om afstand van te nemen? Wat raakt dit dan in jou?
• Lukt het je te leven vanuit het moeiteloze en datgene dat er al is? Wat heb je nodig om hierop te kunnen vertrouwen?

Wil jij samen met mij reflecteren? Dat kan in een individuele sessie. Bel of mail me voor een afspraak! 06 25 36 00 18, jet@centenocoaching.nl