MET DE OGEN VAN NU KIJKEN NAAR TOEN
In het werken met familiesystemen werk ik naast opstellingen ook graag met foto’s. Ze helpen om herinneringen op te roepen — aan onszelf, onze ouders en onze voorouders. Door met de ogen van nu te kijken naar toen, kunnen we opnieuw contact maken met wat ooit was. Soms zien we precies datgene wat we van binnen nog voelen, wat we zo goed kennen. En soms zien we iets wat we nog niet eerder zo hebben gezien — iets wat ineens een ander perspectief laat oplichten en plek geeft aan een onbenoembaar gemis of verlangen.
MOEDERSKANT
Als ik bijvoorbeeld deze foto van mijn opa en oma van moederskant erbij pak, raakt mij meteen de energie van mijn opa. Terwijl hij op een stoel zit, staat hij eigenlijk. “Hier ben ik!” straalt hij uit. Mijn oma, hier in een zachtheid die ik mij niet van haar herinner, lijkt zelfs een beetje verlegen en innerlijk tegen hem aan te leunen. Misschien heeft mijn opa zijn rechterarm wel om haar billen geslagen — en is dát wat de verborgen glimlach op haar gezicht veroorzaakt. Ik kijk naar een stel dat van elkaar houdt, samen door dik en dun gaat. Hoe vaak ik ook al naar deze foto heb gekeken, het is nu voor het eerst dat het ‘samen’ mij zo raakt en dat doet mij goed. Het vervult mij dat ik op die plek in mijn familiesysteem liefde kan voelen. Voor mij een gevoel van aan elkaar toebehoren dat mij nu grond geeft. Dit mag ik aannemen: deze stevigheid in liefde in mijn voorouderveld.
VADERSKANT
Heel anders is de indruk die de enige foto van mijn opa en oma van vaderskant op mij maakt. Er is slechts één foto die ik van hen heb en die was niet gemaakt om in het mooiste goed een plaatje te schieten voor op de schoorsteenmantel. Deze foto is gemaakt voor de volkstelling in het dorp (Azuaga, Spanje). Als een stomp op mijn borst treffen mij de armoede, de lege blikken in de kinderogen en al die schouders die het zware lot dragen. Hoe rap ik ook van deze pijnlijke foto wegkijk, uithouden van lijden is iets waar ik onbewust al jong ten diepste loyaal aan was. Ik kan goed verduren, blik op oneindig zetten maar daarin kan ik ook makkelijk mijn levenslust en licht verliezen.
EEN BLIK DIE BEIDEN INSLUIT
Wanneer ik deze twee foto’s van twee verschillende landen en werelden vervolgens naast elkaar leg en innerlijk een paar keer van de één naar de ander reis, tot slot met een blik die beiden insluit, voel ik dat er van binnen iets gebeurt. Het wordt voller en zachter, een gevoel dat vertrouwen geeft. Het zal mij goed gaan.
EIGEN SCHATTEN ONTDEKKEN?
Wil jij ook ontdekken welke schatten er in jouw familiegeschiedenis verborgen liggen? Doe dan mee als vraagsteller aan een workshop familieopstellingen of maak een afspraak voor een individuele sessie.
Kijk op de agenda wanneer de eerstvolgende workshop plaatsvindt. Voorafgaand aan de workshop hebben we een kort gesprek om je vraag door te nemen of helderder te krijgen.
Heb je vragen? Bel gerust!
Staat er geen datum bij waarop je kan? Of is de workshop al vol? Dan prikken we samen een datum voor een nieuwe workshop. Mail of bel en dan maken wij een oriënterende afspraak.