[ultimate_video u_video_url=”https://www.youtube.com/watch?v=bMKJZtEq1MI&t=5s” yt_autoplay=”” yt_sugg_video=”” yt_mute_control=”” yt_modest_branding=”” yt_privacy_mode=”” play_size=”75″ enable_sub_bar=””]
Sommige dochters zullen het misschien wel vragen aan hun moeder. En sommige moeders zullen er antwoord op geven. Slechts enkele moeders geven een eerlijk antwoord. Het is aan de dochter om het antwoord te nemen zoals het wordt gegeven. Het kan verrassend, ongeloofwaardig of misschien wel pijnlijk zijn. Wat als je moeder zegt dat ze misschien wel een aantal dingen die ook op jouw betrekking hebben, anders had gewild. Kun jij er dan mee leven? Wat als jij vindt dat jouw moeder anders had gekund? Neem jij haar dan zoals zij is? Voorbij je moeder leven Het lijkt een eenvoudige en haast voor de hand liggende vraag, maar hij gaat dieper dan je denkt. Interessant is namelijk of je je moeder kan nemen zoals ze is, dus ook met wat zij niet kon of was. En of jij als dochter voorbij je moeder kan leven. Hiermee bedoel ik of jij je, ondanks dat wat zij niet kon of heeft gedaan, waarlijk vrij voelt in alles wat jij kan en wil doen. Als je met je hoofd deze vraag beantwoordt zul je waarschijnlijk zeggen, 'dat doe ik juist, want ik heb die kansen'. Maar in de onderstroom ben je misschien wel meer gebonden aan je moeder dan je je realiseert. Voluit gaan Hoe kan ik dit zo stellen? Opstellingen laten herhaaldelijk zien, dat het voor dochters heel moeilijk is om voorbij de mogelijkheden van hun moeder te leven. Schuld en schaamte verpakt in verdriet, woede of angst staan in de weg. In het dagelijkse leven van dochters laat zich dit zien in het niet voluit gaan in hun potentie, terwijl ze weten dat ze het wel zouden kunnen.