Laatst deed ik iets wat ik nog niet eerder had gedaan. Ik ben tevoorschijn gekomen met mijn verveling. Dat is trouwens niet de hele waarheid. Ik werd tijdens een cursus betrapt door de trainer; ‘Jetje, waar ben je?’ En ik wist, in deze training is er geen vluchtroute. Dat wordt met de billen bloot gaan. Dat is natuurlijk ook waarom ik daar ben, maar toch. Verveling is iets waar ik me blijkbaar voor schaam.
Kon ik zomaar zeggen wat ik wilde?
Bij deze trainers wist ik dat alles wat ik voelde goed was en ten gunste van mijzelf gehoord zou worden. Ik wist, hier ga ik van leren. Dus ik gaf toe dat ik mijn aandacht er niet meer bij kon houden. Toen de vraag kwam wat ik zou willen, was ik heel erg verrast. Kon ik zomaar zeggen wat ik wilde? Ja dus. Ik gaf aan dat ik graag verder wilde. En dat gingen we. Even dacht ik nog dat het hierbij zou blijven. In de korte pauze die volgde, vroegen de opleiders hoe ik het programma van de ochtend vond. Ik gaf aan dat we heel lang bij individuele casussen stil stonden die geen nieuw licht op de stof lieten schijnen en dat het dan voor het individu misschien wel leerzaam is, maar voor de groep minder. Zij nodigden mij uit om mij in de toekomst te melden. Ik sputterde nog even tegen vanuit de overtuiging dat je niet de tijd van een ander afneemt omdat je weet hoe fijn het is als je zelf individuele aandacht krijgt.
‘Waar heb je geleerd je zo te vervelen?’
Na de lunch werd mij opeens gevraagd : ‘waar heb je geleerd je zo te vervelen?’ Die zag ik niet aankomen. Ik was meteen terug in de tijd en moest denken aan mijn geboorteplaats Kerkrade in Zuid Limburg. Daar deed ik precies wat gevraagd werd en ondertussen dagdroomde ik over een leven waarin de wereld aan mijn voeten lag. Mij schikken en aanpassen heb ik zonder tegenzin jong geleerd, maar daarvoor heb ik mijn creatieve levenslust die richting geeft aan mijn leven wel lange tijd ondergronds moeten laten gaan. Nooit gedacht dat ik dat zou leren over mijn verveling.
Schuld gemaakt naar de ander, maar trouw gebleven aan mezelf
Dit was een nieuwe les op het bewandelen van mijn pad en zoals dat gaat word je vervolgens uitgenodigd of je er wel echt van hebt geleerd. Die kans kreeg ik in een volgend blok toen een deelneemster na meerdere pogingen niet kon aannemen van de trainster, ik bij mijzelf voelde dat ik naar achteren bewoog. Ik stapte innerlijk uit de kring, van mijn eigen plek weg. Nu nam ik deze innerlijke beweging echter heel bewust gewaar. Ik wist dat ik mijzelf weer moest ophalen om mee naar voren te kunnen nemen. Ik wist dat als ik het nu deed ik de veiligheid van de groep kon gebruiken en begeleid zou worden bij het zetten van deze eerste stappen. Dus deed ik het. Ik heb schuld gemaakt naar de ander, maar ben trouw gebleven aan mezelf. Dat leverde een enorme winst op.
Vervuld van eigen trots en dankbaarheid
Deze stap leverde nog een ander interessant inzicht op. Achteraf bleek, zoals dat wel vaker gaat, dat ik niet de enige was voor wie het genoeg was, maar dat anderen het niet durfden of wilden zeggen. Ik kreeg complimenten dat ik mij zo kwetsbaar had opgesteld. Het bijzondere was dat ik in het verleden vanuit mijn pijn in er alleen voor staan, dan wel eens dacht, waarom was jij dan zo stil toen ik mij liet horen, maar nu was ik zo vervuld van mijn eigen trots en dankbaarheid dat ik op mijn leerlijn zo goed had geoefend en dat het mij was gelukt om liefdevol naar mijzelf en de ander tevoorschijn te komen en te zeggen ‘het is genoeg’. Het leek alsof er iets van mijn schouders afgleed.
Nee-zeggen tegen de ander en ja tegen mijzelf
‘Het is genoeg’ is een thema dat ik op meerdere vlakken in mijn leven ken. Nee-zeggen tegen de ander en ja tegen mijzelf. Niet makkelijk voor een getrianguleerd kind, maar wel noodzakelijk om jezelf niet te vergeten. Want als je jezelf vergeet, waar ben je dan? Tevoorschijn komen is niet makkelijk, het vraagt lef en het helpt enorm als je iemand hebt die jou ziet en ophaalt. Maar het begint met allereerst en bovenal jezelf niet te vergeten.
Vragen voor zelfonderzoek:
Welke situaties komen bij het lezen van mijn verhaal bij jou naar boven?
Wanneer doe jij wel eens een stap naar achteren, ga je uit contact en daarmee ook uit contact met jezelf?
Wat geef jij dan op? Wat win je daarmee?
Jouw schat ontdekken en daarin begeleid worden
Wil je jezelf leren kennen op een diepere laag? Inzicht krijgen en leren van je aangeleerde patronen? Wil je jouw schat ontdekken en daarin begeleid worden?
Ga dan mee op mijn cursus de Reis van de Heldin? Leren kan leuk zijn, zeker als je het samen doet.
Ik vertrek op vrijdag 8 oktober a.s. in 5 tweedaagse modules. Een aantal vrouwen heeft zich al opgegeven. Allen midden in het leven staand met een verlangen naar verdieping. Zij zijn geïnspireerd om hun schat op te halen. Jij ook?
Inschrijven kan op: https://centenocoaching.nl/reis-van-de-heldin/10-daagse-leiderschapsprogramma-de-reis-van-de-heldin/ Ook als je behoefte hebt aan een hernieuwde reis, zal dit programma je aanspreken. Bel gerust om te overleggen of mail met je vragen naar jet@centenocoaching.nl
Ik kijk ernaar uit je mee op reis te nemen!